Niezt

Binnen de gehandicaptenzorg is veel potentie voor groei wat betreft infectiepreventie. Hoewel de organisatie van infectiepreventie bij veel instellingen nog in de kinderschoenen staat, heerst binnen deze sector een algehele motivatie om met dit onderwerp aan de slag te gaan. De uitdagingen binnen deze sector zijn het brede scala aan cliëntengroepen en zorgbehoeften, waardoor een op maat gemaakte en context-specifieke aanpak nodig is om infectiepreventie te verbeteren. Het overnemen van richtlijnen die gehanteerd worden in de V&V sector is daardoor niet voldoende dekkend.

Men zal per locatie op maat gemaakte richtlijnen moeten hanteren, die aansluiten bij de specifieke context. Hierbij is het ook essentieel om rekening te houden met de opleidingsachtergrond van de professionals binnen deze sector; de sector wordt over het algemeen gekenmerkt door meer agogische professionals in vergelijking met professionals met een meer medische achtergrond. Bewustwording betreffende infectiepreventie zal bij het merendeel van deze medewerkers daarom beperkter zijn dan bij zorgprofessionals. Scholing onder deze groep wordt daarom aangeraden. De algemene bereidheid van professionals om met infectiepreventie aan de slag te gaan is hoog, alsmede het gevoel van urgentie in de organisatie. Dit impliceert dat er genoeg ruimte en draagvlak is onder medewerkers om op organisatieniveau duidelijke afspraken en beleid te installeren t.a.v. infectiepreventie.

Binnen de GGZ is infectiepreventie een ‘ondergeschoven kindje’. De aandacht gaat binnen deze sector meer naar de kwaliteit van de psychische behandelingen. Tevens zorgt de financiële positie waarin (sommige) organisaties zich bevinden voor de nodige uitdagingen. Hoewel in de loop der jaren meer aandacht kwam voor infectiepreventie en hygiënisch werken, is dit nog niet vanzelfsprekend. Vanuit het bestuur van de organisaties zou er weinig prioriteit worden gegeven aan infectiepreventie, dit resulteert in veel organisaties in een gebrek aan beleid en protocollen t.a.v. infectiepreventie.

Daarnaast is de bewustwording en kennis t.a.v. infectiepreventie en hygiënisch werken bij een merendeel van de medewerkers beperkt. Scholing onder medewerkers wordt daarom aangeraden. De cliëntengroep binnen deze sector kan voor de nodige uitdagingen zorgen, zo werken cliënten vaak niet mee met de uitvoering van infectiepreventie, en ervaren professionals dat infectiepreventie vaak in strijd is met de psychische behandeling (bv. dilemma tussen het belang van sociale contacten in het oog van de psychische problematiek en het uitvoeren van isolatiemaatregelen bij besmetting). Om deze redenen is het vinden van een balans tussen psychische behandeling en infectiepreventie essentieel in deze sector.